Կանանց, հավատարմության ու նվերների մասին

ՄԱՐՏԻՈՒԹՅԱՆ ԲԼԻՑՆԵՐ
«ԵՍ ՊԱՀՊԱՆՈՂԱԿԱՆ ԵՄ Ե՛Վ ԻՄ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ՀԱՅԱՑՔՆԵՐՈՒՄ, Ե՛Վ ՆԻՍՏ ՈՒ ԿԱՑՈՒՄ, Ե՛Վ ԿԱՆԱՆՑ ՀԱՐՑՈՒՄ»
ՌԱԶՄԻԿ ԶՈՀՐԱԲՅԱՆ (ՀՀԿ)
-Պարոն Զոհրաբյան, ի՞նչ է կինը Ձեզ համար:
-Կի՞նը... իմ կյանքում հիմա մի կին կա, ուրիշներին չգիտեմ:
-Հիմա, իսկ մնացած ժամանա՞կ:
-Մնացած դեպքերում ընդամենը նայում ենք:
-Մեծ սեր ունեցե՞լ եք:
-Մի տուր, մի տուր «տենց» հարցեր։ Տասը տարի անցկացրել եմ բանտերում, ի՜նչ մեծ սիրո մասին է խոսքը: Լավագույն-երիտասարդ տարիներս անցկացրել եմ ճամբարներում, դրանից հետո դուրս եկել-ամուսնացել եմ, կանանց հետ էդ է եղել իմ հարաբերությունը:
-Մի խոսքով, ինչից չեմ հարցնում, Դուք, միևնույն է, «կայուն» տղամարդ եք:
-Ես պահպանողական եմ և՛ իմ քաղաքական հայացքներում, և՛ նիստ ու կացում, և՛ կանանց հարցում:
-«Так держать»:
-Այո՛: Որովհետև ինձ համար կինը նախ և առաջ մայր է:
-Ի՞նչ եք նվիրելու Մարտի ութին Ձեր տիկնոջը:
-Դե, մի նվեր կգնեմ, էլի, ամեն տարի գնում ենք, էլի` և՛ Մարտի ութին, և՛ Ապրիլի յոթին. էդ մի ամիսը նվերների ամիս է:
-Նեղվո՞ւմ եք:
-Չէ` հա:
«ԻՆՁ ՀԱՄԱՐ ԿԻՆՆ ԱՌԱՋԻՆ ՀԵՐԹԻՆ ԿԻՆ Է»
ԳԱԳԻԿ ՄԻՆԱՍՅԱՆ (ՀՀԿ)
-Պարոն Մինասյան, ի՞նչ է Ձեզ համար կինը:
-Ինձ համար կինն առաջին հերթին կին է:
-Օրիգինալ եք: Իսկ երկրո՞րդ «հերթին»:
-Հետո` ընկերուհի, գործընկերուհի:
-Եվ շա՞տ ունեք այդպիսիք:
-Մեկը:
-Ով կնոջ բոլոր ֆունկցիաները կարողացել է խտացնել իր մե՞ջ:
-Չէ, որպես կին` մեկը:
-Սիրած կա՞ք. քանի՞ անգամ եք սիրել կյանքում, հաշվե՞լ եք:
-Մեկ:
-Ընդամե՞նը:
-Բայց` մե՜ե՜ծ էր:
-Ե՞վ:
-Եվ շարունակվում է մինչև այսօր:
-ՀՀԿ չի, «օդնոլյուբների» ակումբ է: Լավ, անցնեմ առավել կոնկրետ հարցերի. երբևէ «ձախ» քայլ կատարած կա՞ք:
-Ո՛չ:
-Ռոմանտիկ է. Ձեզ համար որևէ կին այլևս հետաքրքիր չի՞ եղել:
-Հետաքրքիրը ո՞րն է:
-Դե, որ այլընտրանք է ապահովում` կնոջ իդեալի առումով:
-Չէ՛:
-Սարսափելի ռոմանտիկն եք:
«ԻՄ ՎԵՐԱԲԵՐՄՈՒՆՔԸ ԿԱՆԱՆՑ ՆԿԱՏՄԱՄԲ ԵՂԵԼ Է ՋԵՐՄ, ԱՌԱՎԵԼ ՔԱՆ ՋԵՐՄ»
ԳԵՎՈՐԳ ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ (արդարադատության նախարար)
-Պարոն Դանիելյան, Մարտի ութն է մոտենում, Ձեր վերաբերմունքը կանանց նկատմամբ:
-Անկախ Մարտի ութից` իմ վերաբերմունքը կանանց նկատմամբ եղել է ջերմ, առավել քան ջերմ:
-Շատ խոր և մեծ սեր ունեցե՞լ եք:
-Բա իհարկե:
-Իսկ երբևէ մերժվե՞լ եք:
-Եղել է, եղել, դա էլ է եղել:
-Այնպիսի տոնով եք ասում, որ կարծեք Ձեր մեծ սերերը դեռ առջևում են:
-Ո՛չ:
-Ի՞նչն եք ամենից շատ գնահատում կնոջ մեջ:
-Կարծում եմ, որ կնոջը գնահատելիս չպետք է չափանիշներ կիրառել, որովհետև կինն առեղծվածային էակ է, և իմ կնոջն էլ որևէ չափանիշով չեմ ընտրել ու չեմ կարող ասել, թե ինչի համար եմ հատկապես իրեն ընտրել: Եվ ընդհանրապես, կոռեկտ չէ կնոջը գնահատել. չգիտեմ` գեղեցիկ աչքեր, երկար ոտքեր և այլն, և այլն:
-«Հետաքրքիր» է, մանավանդ` շատ անկեղծ: Իսկ ի՞նչ եք նվիրելու Ձեր տիկնոջը:
-Թող մնա գաղտնիք:
-Չէ, պարոն Դանիելյան, էդ` «սերս գաղտնի թող մնա» նվերը կարող եք ասել:
-Գիտե՞ք ինչ, ես իրեն միշտ օծանելիք եմ նվիրել:
-Էժան հաճույք է:
-Էդպես չի:
-Պարոն Դանիելյան, իսկ ինչո՞վ բացատրել հանգամանքը, որ բոլոր նախարարները, պատգամավորները բացառապես իրենց կանանց են սիրում:
-Գիտե՞ք, եթե անգամ դրա մեջ կա ոչ ճշմարտություն, միևնույն է, դա սարսափելի չէ, դա նույնիսկ անհրաժեշտ է: Ընդհակառակը, դատապարտելի է, երբ տղամարդն իրեն մի փոքր ցինիկ է պահում, երևի թե իր ունեցած դիրքից ելնելով և հաշվի չի նստում իր կնոջ մոտեցումների, հոգեկան հուզաշխարհի հետ: Երբեմն ականատես ենք լինում տղամարդկանց, ովքեր իրենց կնոջ ներկայությամբ արտահայտություններ են անում` իրենց անկախությունը, բնության մեջ իրենց առավելությունն իբր ցուցադրելու համար, ինչն անընդունելի է:
-Բայց, ախր, մյուս դեպքում էլ «մյուս» կողմը հնարավոր է նեղանա:
-«Մյուս կողմ» պետք է լինի, որ նեղանա:
«ԱՅՍՕՐՎԱ ԻՄ ՏԻԿԻՆՆ Է ԻՄ ԱՄԵՆԱՄԵԾ ՍԵՐԸ»
ՍԵՅՐԱՆ ՕՀԱՆՅԱՆ (պաշտպանության նախարար)
-Պարոն Օհանյան, Մարտի ութը ո՞նց եք դիմավորելու:
-Բանակի մասշտաբներով անպայման միջոցառումներ ենք անցկացնելու, որի համար, ի դեպ, ասեմ, արդեն հրաման եմ ստորագրել. ստեղծել ենք հանձնաժողով և այդ հանձնաժողովի ղեկավարությամբ հանդիսավոր միջոցառումներ ենք կազմակերպելու:
-Պարոն Օհանյան, մի ոչ բանակային հարց` օրվա առիթով. մեծ սեր ունեցե՞լ եք` թունդ սիրած կա՞ք:
-Ո՞Ւմ:
-Չգիտեմ: Մեծ սեր ունեցե՞լ եք:
-Իհարկե:
-Եվ իրացվե՞ց այդ սերը, թե՞ մնաց որպես գեղեցիկ անուրջ:
-Իհարկե, իրացվել է. այսօրվա իմ տիկինն է իմ ամենամեծ սերը:
-Իսկ մերժված կա՞ք:
-Ո՛չ:
-Իսկ «ուրիշները» մերժվե՜լ են:
«ԻՄ ԿԻՆԸ ՆՄԱՆ ԲԱՆԵՐՈՎ ՉԻ ՈՒՐԱԽԱՆՈՒՄ, ՆՄԱՆ ՊԱՀԱՆՋՆԵՐ ՉԻ ԴՆՈՒՄ, ՆՄԱՆ ԲԱՆԵՐ ՉԻ ՈՒԶՈՒՄ»
ՆԵՐՍԵՍ ԵՐԻՑՅԱՆ (էկոնոմիկայի նախարար)
-Պարոն Երիցյան, հետո ի՞նչ, որ ուժեղ տնտեսական ճգնաժամ է, երբևէ ուժեղ սիրած կա՞ք:
-Այո՛, այո՛:
-Ո՞ր տարիքում:
-Շատ վաղուց:
-Բա հետո՞:
-Ավարտվեց ամուսնությամբ:
-Ձեզ հետ:
-Բա էլ ո՞ւմ:
-Պատկերացնո՞ւմ եք, պարոն Երիցյան, տնտեսական էս ահավոր ճգնաժամի օրերին ում հարցնում եմ, մեծ, անդնդախոր սերերն ավարտվել են ամուսնությամբ: Ոչ մի կաթիլ ռոմանտիզմ. պրագմատիզմ և վերջ: Իսկ մերժված կա՞ք սիրո մեջ:
-Ը-ը-ը՜մ:
-Հը՞:
-Չեմ հիշում:
-Լինե՞մ Ձեզ հետ անկեղծ:
-Այո՛:
-Դուք էնպես զբաղված տղամարդու տպավորություն եք թողնում, որ հիմա մտածում եմ` հարցնե՞լ, թե՞ առանց այն էլ պարզ է` դժվար էլ սիրած լինեք:
-Միշտ էլ կարող եք սխալվել, չէ՞. էդ հարցը երևի Ձեզ չեք տալիս:
-Բա Դուք ժամանակ ունե՞ք այդպիսի ներհայեցողական խնդիրների վրա ժամանակ կորցնելու. և, ընդհանրապես, չգիտեմ ինչու, Դուք ինձ պրագմատիկ հարցեր եք ներշնչում։ Այսպիսով` ի՞նչ եք նվիրելու Ձեր տիկնոջը Մարտի ութի կապակցությամբ:
-Ծաղիկներ:
-Ընդամե՞նը: Տնտեսական ճգնաժամ է, դրա համա՞ր:
-Չէ, էս պահին էդ եմ մտածում:
-Բա նա Ձեզանից չի՞ նեղանա, «պադումայեշ»` ծաղիկներ:
-Դե, դեռ մի քանի օր կա, կտեսնեմ:
-Հուսանք` ավելի հարմար մի բան կգտնեք:
-Ի՞նչ նվիրեմ:
-Թանկ` մի յոթ-ութ կարատանոց ադամանդե մատանյակ:
-Իմաստը ո՞րն է:
-Դե, կին է, էլի, կուրախանա:
-Իմ կինը նման բաներով չի ուրախանում, նման պահանջներ չի դնում, նման բաներ չի ուզում:
-Իսկ եթե ուզե՞ր:
-Եթե ուզեր, երևի թե նախարար չէի աշխատի, նորմալ գործի կանցնեի, որ բարձր աշխատավարձ ստանայի:
-Ասում եք, էլի. տեսնո՞ւմ եք` տնտեսական ճգնաժամը Ձեզ նույնպես ոնց է հարվածել. ցածր է, հա՞, նախարարի աշխատավարձը;
-Չէ, նորմալ է, բայց այդքան եկամուտ չի բերում, որ յոթ կարատանոց մատանի առնես:
-Պարոն Երիցյան, ի՞նչ եք կարծում, ի՞նչ գործ անենք, որ յոթ կարատանոց մատանի առնենք: Հը՞:
-Ինքներդ որոշեք:
-Տնտեսությունից առհասարակ չեմ հասկանում: Իսկ կա՞ն մարդիկ Հայաստանում, որ կարող են առնել «դա», ովքե՞ր են դրանք:
-Կան, իհարկե, կան: Ովքեր են դրանք` չեմ կարող ասել, ինքներդ հաշվեք, թե յոթ կարատանոց մատանին ինչ կարժենա, և տեսեք, թե ովքեր կարող են այն առնել:
-Չասի՞` «ոտքս սախաթ ա», չեմ կարողանում հաշվել: Էդ որ ասում եք` կան, նրանք ստվերայի՞ն, թե՞ բաց դաշտում եղողներ են:
-Բաց:
-Մի անուն տվեք:
-Չգիտեմ:
-Ափսո՜ս:
Ճեպազրույցները` Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆԻ

Մեկնաբանություններ